Kippen en poep

Kippen houden is een eitje – tenminste, relatief makkelijk. Het is geen hond waarmee je drie keer op een dag hoeft te gaan lopen. Qua verzorgingsintensiteit heeft het meer iets weg van het verzorgen van een kat. Alleen een kat kan je leren te poepen op een kattenbak. De kip niet. En dat resulteert in veel poep in het hok.

Maar zou het kunnen, een kip zindelijk maken? Het zou wel prachtig zijn, dan hoeft alleen de ‘kippenbak’ verschoont te worden. Kippen zijn soms intens dom, en soms intens slim. Ze gaan bijvoorbeeld wanneer ik bladgroenten in het ene deel van het hok gooi, met z’n allen staan dringen voor het gaas (het zijn twee hokken, maar doordat er een opening geknipt is in het gaas, kunnen de kippen overlopen van het ene hok naar het andere). En het is niet alsof ze dat gat niet kennen – een geheugen van lik-me-vestje dus. Maar daarentegen weet ik dat de kippen tegen elkaar kunnen ‘praten’. Ze kunnen elkaar waarschuwen voor gevaar, en ook nog eens voor verschillend gevaar (vanuit de lucht, vanaf de grond, voor verschillende dieren). Ze leren waar ze eten en drinken krijgen, waar ze slapen en op stok gaan, en waar de eieren gelegd worden. Getuigd van een behoorlijk IQ. Gek alleen dat ze dat soms zo selectief inzetten. Goed, een kip zindelijk maken dus. Ik zoek het op, en het heeft niet veel met het IQ te maken, maar schijnbaar is zindelijkheid heel lastig voor een kip, juist omdat ze zoveel poepen. Als ze het moeten ophouden, is het uiteindelijk mogelijk dat de cloaca naar buiten komt; niet de bedoeling. De cloaca is de opening waardoor de kip alles naar buiten drukt. Zowel poep als ei. De wondere wereld van het lichaam. De mens heeft verschillende openingen voor verschillende activiteiten (poepen, plassen, kinderen baren), maar een kip heeft er maar één.

Jammer, het was toch leuk geweest als een kip zo geëvolueerd was dat hij zou poepen op een kippenbak. Goed, ik vergeef het ze, en duik nog even met een schepje het hok in.